Geceler de yine tekim. Düşüncelerime karşı koymaya çalışıyorum. Hiçbir şey olmuyor bu sefer korkuyorum Bu sefer düşünmeye bile korkuyorum. İlk defa aklımı kullanmaya çalışıyorum, kalbimi mantığın altına almaya çalışıyorum. Beynim kalbimle çelişiyor. Bir an dimdik ayakta dururken savunmasız bırakıyor beni. Mutluluk kopu veriyor çığlar gibi, ölüp duruyor neşem ve yeniden başlıyor ruha yolculuk, dur desem de durmuyor o zayıf noktadan yüz bulup yine aklımı çeliyor.
