İnsanlar yalnızlıktan korkar. Bence yalnızlıktan değil kendisinden korkar, kendini tanıyamamaktan, anlayamamaktan, yetemememekten ve en önemlisi düşünceleriyle baş başa kalmaktan korkar. Peki gerçekten zor mudur yalnız olmak, anlatıldığı kadar dehşet verici midir? Bu kadar kötümser bakmamak gerek belki bu konuya.
Hep bir başı dayanacak omuz arar insan, korkar. Hüzünlü günlerin yalnızlığında yalnız olmak acı verir insana, daha da zorlaşır zaten ağır olan yalnızlık. Peki dayanacağımız omzu nasıl bulacağız? Bu sorunun yerine yalnızlığımızla nasıl mutlu olacağımızın yanıtını bulmaya uğraşsaydık, daha mutlu olurduk belki de.
İnsanlara ihtiyaç duymadan yaşamak hiçbir zaman yalnızlık değildir, onlardan sana veremeyecekleri şeyleri istediğinde asıl o zaman yapayalnız hissedersin. Arkadaşlıklarını, dostluklarını, sevgilerini istediğinde. Tek başına becerebildiğin işler sana güç verir. En azından gece yastığa kafanı koyduğunda kendinden kaçamayacaksın, bu korku niye?
Başa çıkabildikten sonra gerçekten güzeldir yalnızlık. Korkmamak gerekir. Anlatmak istediğim, kastettiğim yalnızlık; kendini hayattan soyutlayıp müslüm dinleyip bilekleri jiletlemek değil. Hissettiğim bir ergen hüznü bir liseli arabeski değil.
Yalnızlık güzeldir be sadece adı çıkmış.
11 yorum:
Güzel yazmışsın. :) şahsen ben de eğer kulağımda kulaklığım takılıyken ve istediğim müziği dinleyerek yolda yürümeyi en yakın, en sevdiğim arkadaşımla konuşarak gitmeye tercih ederim ^^.... yalnızlık.. yerine göre gerçekten güzeldir :)
Çoğu zaman arkadaşlarımı atlatırım yalnız yürümek için :D o zevk, kendinle baş başa kalıp müzik eşliğinde birşeyleri irdelemek gerçekten çok zevkli. :)
evet öyle ^^ o yüzden lise yıllarımdan en çok özlediğim şey okula yalnız gidip gelmektir
Yalnızlığın güzelliğini bilirim. Davetkârdır oldukça. İnsanlara güvenmek çok zor ama umarım bir gün gerçekten güvenebileceğin bir dost bulabilirsin. Böyle mutlu olduğunu biliyorum ve ne güzel. :D Ama gerçek bir dostun verdiği o mutluluk apayrı oluyor. Gerçek dostlar zaten yalnız kalmak istediğinde atlatmana gerek olmadan seni anlayıp yalnız bırakan ama birisine ihtiyacın olduğunda da her zaman kolları açık bekleyen kişidir. Umarım bir gün çok nadir bulunan o gerçek dostlardan birini bulursun. ^^
Yalnızlık güzel, paylaşılmaz demiş ya Özdemir Asaf işte öyle. 'Gerçek' bir dost bulduğum zaman, eğer ki bulursam.. Yalnızlığın acısını çıkaracağıma söz veriyorum. Eğer yollara sığmayacak kadar dostum olursa en önde ben yürüyeceğim söz veriyorum. Ama çok iyi biliyorum bu benim için sadece bir ütopya.
.
.
.
Malesef...
Pes etme. Hiç ummadığın bir anda bulabilir seni dostlar. Sırf farklı düşündüğüm için yapayalnız büyüdüm ben. Dostu geçtim, arkadaşım bile olmamıştı hiç. İnsanlar akıntıya kapılıp herkes gibi olmaya çalıştığı için, farklı olanlar hep yalnızlığa mahkum oluyorlar. Ama şanslıydım ki dengim olan insanlar bulabildim. Eminim senin de çok iyi dostun olabilecek insanlar vardır bu dünyada. Sadece daha denk gelmemişsindir. Umudunu kaybetme! :D
Pek inancın kalmadı tam anlamıyla dost bulacağıma dair.Ama kendimi kasmıyorum,üzülmüyorum. Bazı insanlar kendini avutuyorsun diyebilir. Belki senin de içinden öyle geçmiştir ama ben yalnız olmaktan mutsuz değilim. :)
Zamana bıraktım herşeyi..
En iyisi. :D Kendini avutuyorsun diye düşünmedim. Dedim ya biliyorum yalnızlığın da güzel olduğunu. Bir dostun eksikliğini çekmiyorsun. Kendine yetebiliyorsun. :D
Zamana bırakmak en güzeli dediğin gibi. ^^
Yalnızlık kötüdür. Bunu anlayacaksın -ebeveyn tavrıyla söylemiyorum bunu- ama geç olacak. Ben de .. oof boşver, açıklaması zor ama açıklarım istersen.
Nerden baktığına bağlı isimsiz :) Yalnızlığın kötü olduğunu elbetteki biliyorum bunun farkındayım merak etme. Ama bu durumda beni herkesin şikayet ettiği kadar mutsuz etmiyor aslında birazda bunu anlatmak istedim.
"I would rader walk with a friend in the dark,than alone in the light"demiş Helen Keller. Ayrıca ayıpsız dost aramayalım zira dostsuz kalırız.
Yorum Gönder